MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı
HÜKÜM : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanık hakkında teşebbüs hükümlerinin uygulanabilmesi için elverişli hareketlerle işlemeyi kastettiği nitelikli cinsel saldırı suçunun doğrudan doğruya icrasına başlayıp da elinde olmayan nedenlerle fiilini tamamlayamamasının gerektiği, dosya kapsamına ve olay yerinin özelliklerine göre vücuduna organ veya sair cisim sokulmasına direnen mağdurenin aşılabilir mukavemeti dışında eylemin tamamlanmasına harici bir engel bulunmadığı gözetildiğinde sanığın suçun icrai hareketlerinden gönüllü vazgeçtiğinin kabul edilmesi gerekip, mevcut haliyle sübut bulan eyleminin TCK"nın 36. maddesi delaletiyle 5237 sayılı TCK"nın 102/1. maddesinde düzenlenen tamamlanmış basit cinsel saldırı suçunu oluşturduğu nazara alınarak bu suçtan mahkumiyeti yerine yazılı şekilde nitelikli cinsel saldırı suçunu oluşturduğu nazara alınarak bu suçtan mahkumiyeti yerine yazılı şekilde nitelikli cinsel saldırı suçuna teşebbüsten cezalandırılmasına karar verilmesi,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan hususlar nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02.07.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.