MAHKEMESİ : Bodrum 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 30/05/2013
NUMARASI : 2009/1105-2013/505

Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; haksız olarak iş sözleşmesinin feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma, hafta tatil ve genel tatil ücretlerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı cevabında; davacının iş sözleşmesi feshinin haklı nedene dayandığını, alacağı bulunmadığından davanın redine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece kıdem ve ihbar tazminatının reddine diğer isteklerin bilirkişi raporundaki hesaplamalara göre kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar taraflarca temyiz edilmiştir
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dosya kapsamından davacının 01.05.1998 tarihinden beri davalıya ait otel işyerinde çalışırken 21.07.2009 tarihli yazılı fesih bildirmi ile davacının ön büro şefi ve sorumlusu olarak çalışmakta olduğu, 10.07.2009 tarihinde Yönetim Kurulu Üyesi A. A. tarafından yapılan sayımda kasada kayda girmemiş 2.500,00 TL para ile, Y.-C. H. adındaki müşterilerin bizzat kendileri gelerek konakladıkları ücretlerinin kendileri tarafından ödendiği halde acente müşterisi gibi gösterilmek suretiyle nakden ödedikleri 750,00 Eour ve 262,50 TL"nin kayıtlara girmediğinin tespit edilmesi nedeniyle 4857 sayılı İş Kanunun 25/ll-( e ) maddesine göre 21.07.2009 tarihi itibarı ile iş sözleşmeniz bildirimsiz olarak feshedildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda davacı ve arkadaşı hakkında düzenlenen iddianamede söz konusu olan otelin ön buro müdürü D.. K.. (davacı) ve ön büro görevlisi U.Ş."in otelele münferit olarak gelen müşterileri, otel paralarını peşin almalarına rağmen, acenta müşterisi gibi göstermek suretiyle bu şahısların ödedikleri paraları kayıtlara geçirmeyerek üzerlerine aldıkları, gerçekte acente müşterisi olmayan bu müşterilerin paralarının da acenta
tarafından ödenmediği, bir şekilde şüphelilerin müştekilere ait otelin tüm hizmet ve imkanlarını kullandırarak müşterilerden tahsil ettikleri paraları üzerlerine almak suretiyle toplamda 6 adet müşteri için 22.000,00 TL"lık bedeli kendi üzerlerine almak suretiyle üzerlerine atılı güveni kötüye kullanma suçunu işledikleri gerekçesi ile açılan davada beraat kararı verildiği, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 14.02.2013 tarihli kararında davacıların uzunca süre çalıştıkları bir çok müşteriden para tahsil ettikleri paraları işyeri hesabına geçtikleri dikkate alındığına bu olaylarda da parayı kasten hesaba geçmediklerine dair yeterli delil bulunmadığı gerekçesi ile beraat kararını bu gerekçe ile onadığı anlaşılmıştır.
Mahkemece ceza davası sonucuna göre haklı fesih olmadığı sonucuna ulaşılmış isede olayın işçi-işveren ilişkisi kapsamında karşılıklı yükümlülükler dikkate alınarak değerlendirilmediği görülmüştür. İddianamede yer alan olayların fesih konusu olaylarla sınırlı olmadığı anlaşılmaktadır. Ceza mahkemesinde verilen beraat kararı hukuk mahkemisinde görülen davalarda kesin bağlayıcı olmayacağı bilinmektedir. Bu açıdan özel olarak fesih konusu olay üzerinde uzman heyetten işyeri kaydı üzerinde inceleme yapılarak davacının fesih bildiriminde bahsedilen münferit müşterileri acenta müşterisi olarak gösterip göstermediği, bunlardan aldıkları ücretleri düşük ücret olarak tahsil edip etmediği, hesaba geçip geçmediği, müşterilerin konaklama tarihi ile olayı açığa çıkaran denetim tarihi arasında geçen zaman ve benzer olaylarda ücretin hangi tarihlerde hesaba yatırıldığı, acenta müşterilerinin hangi usullere göre müşteri işlemleri yapıldığı açıklığa kavuşturularak feshin haklı nedene dayanıp dayanmadığının netleştirilmesi gerekirken sadece beraat kararına dayanılması isabetsiz olmuştur.
3- Hükme esas alınan bilirkişi raporunda fazla çalışma ücreti belirli tarih aralıkları için hesaplanırken bordrolarda ödeme görünen ayların dışlandığı açıklanmıştır. Ancak hesap tablosundan bu dışlama işlemlerinin denetime elverişli şekilde gösterilmediğinden hesap konusunda tereddütler doğmuştur. Mahkemece bu yönde bilirkişiden denetime açık olacak şekilde ek rapor alınarak fazla çalışam ücretinin belrilenmesi gerekir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.