MAHKEMESİ : Polatlı İş Mahkemesi(Müstemir Yetkili)
TARİHİ : 21/05/2013
NUMARASI : 2010/175-2013/35

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, sürücü kursunda usta öğretici olan davacının fazla çalışma, fazla sürelerle çalışma, hafta ve genel tatil ücret alacaklarının %1 faizi ile aksi halde en yüksek mevduat faizi ile davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece fazla sürelerle çalışam ve hafta tatil ücreti isteklerinin reddine diğer taleplerin ise bilirkişi hesap raporu dikkate alınarak %1 faizleri ile birlikte kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
1-)Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-)Taraflar arasındaki uyuşmazlık hüküm altına alınacak alacaklara uygulanacak faizin türünde toplanmaktadır.
Davacının davalı işveren nezdinde 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumu Kanunu kapsamında direksiyon öğretmeni olarak çalıştığı tartışmasızdır.
5580 sayılı Kanun ile yürürlükten kaldırılan mülga 625 sayılı Özel Öğretim Kurumu Kanunu’nun 35. maddesi “Yazılı sözleşmede kararlaştırılan ücret, bordro ile her ay sonunda verilir. Yönetici ve öğretmenlere ücretlerini zamanında ödemeyen kurumlar, bu ücretleri gün başına aylık ücretin %1 fazlasıyla ödemek zorundadırlar. Yönetici ve öğretmenlerin aylık ücretleri, yönetmeliklere göre yükümlü bulundukları görevleri yapmaları şartıyla, ders yılı içindeki tatil günlerinde imtihan ve tatil aylarında da ödenir.” hükmünü içermektedir. Ancak 14.02.2007 tarihinde yürürlüğe giren 5580 sayılı Kanunda bu düzenelemeye yer verilmemiştir.
Taraflar arasındaki iş sözleşmesi 5580 sayılı Kanun döneminde imzalanmış ise de önceki tip sözleşmelerdeki gibi bu paralel düzenlemeye yer verilerek %1 faiz ödenmesi hükmü sözleşmede yer almıştır. Özü itibaryle de mülga 625 sayılı Kanun yada sözleşmedeki bu düzenleme faiz oranı düzenlemesi olmayıp, eda davasına konu olacak “alacak“tır. 5580 sayılı Kanun"un yürürlüğe girmesiyle birlikte kanuni zorunluluk ta kalktığı halde sözleşmede yer alan bu hükmün taraflaraca kararlaştırılan cezai şart niteliğinde olacağı davacının bu konuda müddeabihini de belirterek açmış olduğu bir davada bulunmadığından bu konuda bir karar verilmesi de söz konusu olmayacaktır.
Mahkemece hüküm altına alınan alacakların türlerine göre mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesi gerekirken, sözleşmede belirtilen “ %1 faiz “ belirlemesinin yanılgılı değerlendirilmesi sonucu işleyecek faiz olarak kabul edilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
Ancak belirtilen bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan mahkeme kararının hüküm kısmına 1. bendinde yer alan her iki cümledeki “geciken her gün için %1 faizi ile” sözcük ve rakamlarının silinerek yerine “en yüksek mevduat faizi ile” sözcüklerinin yazılarak hükmün bu düzletilmiş şekli ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 25.12.2014 günü oybirliği ile karar verildi