MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 13. İş Mahkemesi
TARİHİ : 09/07/2013
NUMARASI : 2013/569-2013/356

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; davacının iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma ile yıllık izin ücretlerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili davacının, davalının evinde ev hizmetleri işlerini görmesi için işe alındığını, davalının eşinin vefatından sonra da çalışmaya devam ettiğini ancak, evden bazı eşyaların eksilmesi diğer çalışanların şüpheli beyanları ve şüphelerin davacı üzerinde yoğunlaşması üzerine 25.11.2011 tarihinde davacının istifa etme lüzumu hissettiğini, davalının da yıllardan beri çalışanı olduğu için suç duyurusunda bulunmadığını, davacının iddia ettiği gibi yatılı kalmadığını, hasta için hemşireler bulunduğunu, işçilik alacaklarının kendisine tamamıyla ödendiğini, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece alacakların bilirkişi raporundaki hesaplamalar göre kabulüne karar verilmiştir
Karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık taraflar arasındaki ilişkinin 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda iş mahkemesinin görevi noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 1. maddesinin 2. fıkrası ve 4. maddesinde belirtilen ayrık durumlar dışında kalan bütün işyerlerinde, işverenler ile işveren vekillerine ve çalışma şekline bakılmaksızın işçilere bu Kanun’un uygulanacağı belirtilmiştir.
İşçinin İş Kanunu kapsamında kalmaması halinde iş mahkemesine açılan davada, dava dilekçesinin görev nedeni ile reddi ve davanın görevli hukuk mahkemesine gönderilmesine karar verilmesi gerekir. Davanın esastan reddi usule aykırıdır.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 1. maddesi uyarınca İş Kanunu’na göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında iş akdinden veya iş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözüm yeri iş mahkemeleridir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 4. maddesinin 1. fıkrasının e bendi uyarınca, “ev hizmetlerinde çalışanlar” hakkında bu kanun hükümleri uygulanmaz. Kısaca, ev hizmetlerinde aşçı, uşak, temizlikçi, gibi işlerde çalışan işçi ile ev sahibi işveren ararındaki uyuşmazlığın iş mahkemesinde değil, genel mahkemelerde çözümlenmesi gerekir. İş Kanunu kapsamı dışında bırakılan bu hizmetleri gören kimselerle bunları çalıştıranlar arasındaki hukuki ilişkilerde Borçlar Kanununun hizmet sözleşmesine ilişkin hükümleri uygulanır.
Buna karşın evde hastaya bakan hemşire ve çocuk eğiticisi İş Kanunu kapsamında değerlendirilmelidir.
Somut olayda, davacının 10.8.2007 tarihinde ev hizmetleri yapmak üzere işe girdiği ve 25.11.2011 tarihine kadar çalışmasına bu kapsamda devam ettiği, davalının eşinin kanser hastalığının son döneminde davacı aynı işlere devam ederken hasta ile de ilgilendiği dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Davacının işyerinde yaptığı asıl işin ev hizmetleri olduğu hem dava dilekçesi hemde taraf tanık beyanları ile sabit olduğundan çok kısa süre ev hizmetlerinin yanında evdeki hasta ile de ilgilenmesi işin mahiyetini değiştirmeyeceğinden davaya genel mahkemelerde bakılmak üzere görevsizlik kararı verilmesi gerekirken iş mahkemesi olarak yargılamaya devam edilerek alacaklar konusunda hüküm kuurulması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.