MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLE Tİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 25/05/2017 tarih ve 2016/188 E.-2017/247 K. sayılı kararın asıldavada davalı kurum vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 15/03/2018 tarih ve 2017/1431-2018/297 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi asıl davada davalı kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, asıl ve birleşen davalarda, müvekkilinin 2015/26313 başvuru numarasıyla 35. sınıfta tescil edilmek üzere "arcon+şekil" ibareli markası için başvuruda bulunduğunu, davalı TPMK Markalar Dairesinin re"sen yapmış olduğu incelemesinde 2003/09678, 2006/50122 sayılı "arkon+şekil", "arkon" ibareli markaların ayırt edilemeyecek düzeyde benzer olduğu kanaatine vararak, müvekkili şirketin başvurusunu reddettiğini, işbu ret kararına karşı müvekkili şirketin itirazının da TPMK YİDK"in 2016-M-1705 sayılı kararı ile nihai olarak reddine karar verildiğini, oysa müvekkili şirketin 15 yıldır kozmetik ürünlerin satış hizmetlerinde “Arcon” markasını kullandığını, redde konu marka sahibi şirketler ile müvekkili şirketin faaliyet alanlarının farklı olduğunu, daha önce 35. sınıfta genel bir ifade ile tescil edilmiş markalar ile yeni düzenlemeye göre sektör veya ürün ismi belirtilerek tescil edilmek istenilen aynı veya benzer markaların, aynı ürün veya hizmet sınıfında değerlendirilmemesinin gerektiğini, redde gerekçe “ARKON” ve “ARKON” markalarının, müvekkilinin “arcon” ibareli başvurusu ile ne mal veya hizmetler açısından ne de görsel, işitsel veya kavramsal düzeyde karıştırmaya yol açabilecek herhangi bir benzerliğinin bulunmadığını ileri sürerek, davalı TPMK YİDK’in anılan kararının iptalini dava etmiştir.Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Şirketlerin temsilcileri, savunmada bulunmamıştır.
İlk derece mahkemesince, dava konusu başvuru markası ile redde dayanak oluşturan markalar arasında, 556 sayılı KHK."nın 7/1-b maddesi kapsamında ayniyet veya ayırt edilemezliğe bağlı tescil engelinin bulunmadığı gerekçesiyle asıl ve birleşen davanın kabulü ile davalı TPMK YİDK’nın 2016-M-1705 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı, asıl davada davalı kurum vekili temyiz etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı ancak ilk derece mahkemesince bu türden davalarda başvurunun reddine dayanak marka sahiplerine husumetin yöneltilemeyeceği gerekçesiyle birleşen davanın reddine karar verilmesi gerekirken kabulüne karar verilmesinin ve davacının tescil talebi konusunda, vakitsiz olduğundan reddine karar verilmesi gerekirken, bu konuda olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesi doğru değil ise de sadece asıl davada taraf olan davalı TPMK"nın istinaf itirazına dayanılarak, re"sen bu yanlışlığın, mahkeme kararının kaldırılması nedeni yapılmadığı, Yargıtay HGK."nın 22.03.2017 gün ve 2017/11-78 E.-521 K. sayılı kararı gereğince, bu durumda davalı lehine yargılama gideri ve vekalet ücretine hükmedilemeyeceği, mahkemece yapılan bu yanlışlığın da istinaf başvurusunda bulunanın sıfatına nazaran ilk derece mahkemesi kararının kaldırılması nedeni yapılmadığı gerekçesiyle davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Kararı, asıl davada davalı kurum vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, asıl davada davalı kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 26/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.