MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 13/12/2016 tarih ve 2014/645 E. - 2016/768 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi’nce verilen 29/03/2018 tarih ve 2017/856-2018/303 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, mülkiyeti müvekkiline ait olan fabrikanın davalı bankaya ipotek verildiğini, yaşanan ekonomik kriz nedeniyle taşınmazının satışa çıkartıldığını, satış sırasında banka ile anlaştığını, şifahi ariyet sözleşmesi kurduklarını, ancak bankanın taşınmazı kendisine alıp üçüncü kişiye sattığını, şifahi ariyet sözleşmesi sürerken 13/06/2014 tarihinde ilamsız icra takibi dosyasından taşınmaza haciz işlemi yaparak tahliye ettiğini, hiçbir zaman ihaleye çıkarmadığı menkul mallara direkt olarak el koyulduğunu, bunların davalı ..."e teslim ettiğini, bu durumun hukuka aykırı olduğunu, müvekkilinin sezon sparişlerini yerine getiremediğinden ticari hayatının sona erdiğini, bankanın Lex Commisoria yasağını da ihlal ettiğini, diğer davalı yeni malikin de taşınmaza kavuşmak hevesiyle banka ile işbirliği yaptığını ileri sürerek müvekkilinin uğradığı zararın tespit edilerek davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı banka vekili, müvekkilinin, taşınmazı davacıdan alacağına mahsuben satın aldığını, davacı vekilinin iddialarının asılsız olduğunu, hacze konu malların davacı vekilinin de kabul ettiği gibi borçlu şirkete ait olduğunu, bu nedenle yapılan menkul haczini hukuka aykırı kılan hiçbir durumun bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... vekili, müvekkili ..."in 22/05/2013 tarihinde dava konusu taşınmazı Vakıfbank A.Ş.’den satın aldığını, davalıya dava konusu taşınmazı haksız yere işgal ettiğini ve tahliye etmesine ilişkin ihtar çektiğini, ihtar sonrası taşınmazı tahliye etmeyen davalı aleyhine tahliye davası açıldığını, davalıların dava konusu taşınmazı tahliye ettikleri gerekçesi ile konusu kalmayan dava hakkında hüküm kurulmasına yer olmadığına kararı verildiğini, müvekkilinin tahliyeye ilişkin sorumluluğu bunulmadığını savunarak davanın reddini istemiştir. İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, yapılan satışve tahliye işlemlerinin hukuka uygun olduğu, davacı ile davalı banka arasındaki sözleşme gereği davalı bankanın taşınmazı kendisinin almasının da mümkün oduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince dosya kapsamına göre, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu, davacının şifahi ariyet sözleşmesini ispatlayamadığı gerekçesiyle istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 26/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.