Davacı ... vek. Av. ... ile davalı T.C. Ziraat Bankası A.Ş. Vek. Av. ... ... arasındaki alacak davası hakkında ... Asliye Ticaret Mahkemesi"nden verilen 25.05.2017 gün ve 2016/1020 E. - 2017/505 K. sayılı hükmün davacı vekili tarafından istinafı sonucu ... Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi"nden verilen 10.01.2018 gün ve 2017/894 E. - 2018/26 K. sayılı hükmün davalı vekilince temyizi üzerine dosya incelendi, gereği görüşüldü.
- KARAR -
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a maddesine göre bölge adliye mahkemelerinin miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları hakkında temyiz yoluna başvurulamaz. Parasal sınırın her takvim yılı başından geçerli olmak üzere yeniden değerleme oranında artırılacağını öngören HMK’nın Ek-1. maddesi uyarınca hüküm tarihi olan 2017 yılı için bu sınır 41.530,00 TL’dir.
Temyize konu karara ilişkin davada, davacı fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 20.000,00 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, ilk derece mahkemesince davanın reddine karar verilmiş, hükmün davacı vekilince istinafı sonucu ... Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi 2017/894 Esas – 2018/26 Karar sayılı ve 10.01.2018 tarihli kararı ile davacı vekilinin istinaf talebinin kısmen kabulüne karar vermiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İstinaf mahkemesince kabulüne karar verilen miktar 6.366,84 TL olup, 10.01.2018 tarihli karar temyiz sınırının altında kaldığından kesin niteliktedir.
HMK’nın 366. maddesinin atıfta bulunduğu 346. maddesi, “Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren mahkeme temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344 üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder” düzenlemesini havi olup, kesin olan istinaf mahkemesi kararına ilişkin temyiz talebi hakkında kararı veren ... Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi tarafından bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 tarihli ve E.1989/3 – K.1990/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz talebinin, mahkeme hükmünün miktar yönünden kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 06/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.