MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; davalı şirketin 01.05.2010 tarihli sözleşme ile kiracı olarak bulunduğu taşınmazdaki bir kısım duvarları yıktığı ve 8 bağımsız bölümü birleştirerek kullandığını, duvarların yıkımı sırasında telefon ve elektrik tesisatına zarar verdiğini, kiracılık sıfatı sona erdikten sonra taşınmaz davacıya teslim edilirken eski haline getirme şartına uyulmadığını, taşınmazdaki zararın ... 1. Sulh Hukuk Mahkemesinin 2013/31 D.iş sayılı dosyası üzerinden tespit edildiğini, ayrıca 12 günlük kira bedelinin ödenmediğini belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere şimdilik 5.000 TL maddi tazminatın yasal faizi ile birlikte ve 12 günlük kira bedeli olan 2.000 TL alacağın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, 15.09.2015 tarihinde maddi tazminat talebini 15.860,82 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı; taraflar arasındaki ilk sözleşmenin 15.12.2004 tarihinde yapıldığını, akabinde 11.04.2005 tarihli ek protokol düzenlemek suretiyle kira ilişkisinin yıllarca devam ettiğini, 01.02.2006 ve en son 01.05.2010 tarihli sözleşmenin yapıldığını, taşınmazın market olarak kullanılacağı davacı tarafından bilindiğini ve bizzat davacı tarafından söz konusu duvarların yıkıldığını, davacının ilk kira sözleşmesinden önce verdiği 10.11.2004 tarihli dilekçede ilk aylık kiranın kendisine avans olarak verilmesi halinde taşınmazın tadilat işlemine başlanacağının belirtildiğini, 11.04.2005 tarihli ek protokolde ise iki bağımsız bölümün markete katılması için gerekli tadilatın davalı tarafından yapılacağının kararlaştırıldığını, bundan sonra taraflar arasında 2 kira sözleşmesi daha yapıldığından, davacının bu işleme karşı tazminat talebinde bulunmaya hakkı olmadığını, sözleşmeyi feshederek taşınmazı tahliye ettiğini ancak davacının kötü niyetli olarak anahtarı teslim almadığını, bu nedenle eksik kira bedelinin olmadığını ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; 15.12.2004 tarihli sözleşmede taşınmazın "satış mağazası ve depo" olarak kullanılacağının kararlaştırıldığını, davacı tarafından, davalıya 10.11.2004 tarihinde gönderilen yazı ile kira kontratı hükümleri doğrultusunda yapılacak tadilatlar için kiraya mahsuben ilk aylık kiranın avans olarak ödenmesinin istenildiği, bu beyanla davacının, kiralanan yerlerin duvarlarının yıkılması işleminin masrafının kira bedelinden karşılanmasını kabul ettiği, 11.04.2005 tarihli ek protokolde dükkanların mevcut markete katılması ve depo yapımı için gerekecek tamirat ve tadilat masraflarının davalı tarafından karşılanacağının belirlendiğini, önceki sözleşmede böyle bir düzenleme bulunmadığına göre 15.12.2004 tarihli sözleşme ile kiralanan dört bağımsız bölümün dışında kalan diğer duvarların yıkılmasından dolayı verilen zararın davalı tarafça karşılanması gerektiği, ayrıca anahtar teslim edilene kadar kiralanan tahliye edilmemiş sayılacağından, anahtar teslimine kadar geçen süreye ilişkin kira bedelinden davalının sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 11.707,06 TL tazminat ve 2.000,00 TL kira alacağının davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine, fazlaya dair istemin reddine karar verilmiş, hüküm taraflarca temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre; davalı tarafın tüm, davacı tarafın sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-) 6098 Sayılı T.B.K.nun 316. (B.K.nun 256) maddesi hükmü uyarınca kiracı kiralananı tam bir özenle kullanmak ve aynı kanunun 334. (B.K.nun 266) maddesi gereğince sözleşme sonunda aldığı hali ile kiraya verene teslim etmekle yükümlüdür. Ancak kiracı sözleşmeye uygun olağan kullanma dolayısıyla oluşan eskime ve bozulmalardan sorumlu olmayıp münhasıran kötü kullanım nedeniyle oluşan zarar ve hasardan sorumludur. Davalının kiralananı kullandığı süre ve kullanma amacı gözetildiğinde olağan kullanımdan kaynaklanan yıpranma ve eskimeler olabilirse de; davacı hor kullanmadan kaynaklanan bedeli isteyebilir.
Somut olayda; taraflar arasında A Blok 10 ve 12 ile B Blok 10 ve 12 nolu dükkanlar için 15.12.2004 başlangıç tarihli 5 yıl süreli kira sözleşmesi bulunduğu, bu sözleşmeye ek 11.04.2005 tarihli protokol ile B Blok 11-13 nolu dükkanların sözleşmeye ilave edildiği, A Blok 10 ve 12 ile B Blok 10, 11, 12, 13 nolu dükkanlar için 01.02.2006 tarihli 5 yıl süreli yeni bir sözleşme yapıldığı ve son olarak A Blok 9, 10, 11, 12 ile B Blok 10, 11, 12, 13 nolu dükkanlar ve deponun yer aldığı 01.05.2010 tarihli 5 yıl süreli sözleşmenin imzalandığı hususunda uyuşmazlık bulunmamaktadır, Davalının kiralananı bağımsız bölümlerin duvarlarını kaldırılmak suretiyle birleştirilerek kullandığı anlaşılmaktadır. 15.12.2004, 01.02.2006 ve 01.05.2010 tarihli sözleşmelerin 2.maddelerinde "sözleşme bitiminde Fiskomar A.Ş. taşınmazı teslim aldığı haliyle teslim etmek durumundadır" şeklinde düzenleme bulunduğu anlaşılmaktadır.
Mahkemece; yapılacak tadilatlar için kiraya mahsuben ilk aylık kira avans olarak davacıya ödendiğinden, 15.12.2004 tarihli ilk sözleşme ile kiralanan dört bağımsız bölümün duvarlarının yıkılmasından dolayı verilen zararı davacının kabul ettiği gerekçesiyle bu yöndeki talebin reddine karar verilmiş ise de, kiraya verenin bu yöndeki kabulünün, projeye aykırı imalatların eski hale getirilmesi isteminden vazgeçmesi olarak anlaşılamaz.
O halde mahkemece; davalı kiracı tarafından 15.12.2004 tarihli ilk sözleşme ile kiralanan dört bağımsız bölümün duvarlarının yıkılması ile ilgili projeye aykırı imalatların eski hale getirilmesi için gereken masraf yönünden de talebin kabulüne karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
3-)Davacı dava dilekçesinde eski hale getirmeye ilişkin maddi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesi isteminde bulunduğu halde davacının bu faiz talebi hakkında olumlu olumsuz bir karar verilmemesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bendde açıklanan nedenlerle davalı tarafın tüm, davacı tarafın sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci ve üçüncü bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK"nun 428. maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 14/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.