MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki kira sözleşmesinden kaynaklı menfi tespit davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı taraflar arasındaki kira sözleşmesi uyarınca kiralananın aylık kira bedelinin 15/02/2011 tarihinden itibaren 450 Euro olarak belirlendiğini, başka herhangi bir artış şartı olmamasına rağmen davalı tarafından ödenmediği iddia edilen kira bedellerine ilişkin takip başlatıldığını belirtmiş, kira sözleşmesinde belirlenen aylık kira bedeli üzerinden ödeme yapılmış olmasına rağmen aleyhine başlatılmış olan takip nedeniyle borçlu bulunmadığının tespitine ve ödeme emrinde yazılı borç miktarının %20si oranında kötü niyet tazminatına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, yurt dışında yaşaması sebebiyle banka hesaplarının kontrolünü sürekli sağlayamadığını, bu nedenle davacı borçlu aleyhine takip başlattığını, borçlunun icra takibine karşı icra dairesinde itiraz hakkı varken bu hakkını kullanmayarak menfi tespit davası açmasının hakkın kötüye kullanımı olduğunu belirtmiştir.
Dava, kira alacağının tahsili amacıyla başlatılan icra takibinden kaynaklı borçlu bulunmadığının tespiti ve takip konusu borcun %20 si oranında kötü niyet tazminatının tahsili talebine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne ve İİK 72/5 maddesi gereğinde 1.637,69 TL kötü niyet tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere, özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Davalının kötü niyet tazminatına yönelik itirazlarına gelince;
İcra ve İflas Kanunu" nun 72. maddesinin 5. fıkrası gereğince, borçluyu menfi tespit davası açmaya zorlayan takibin haksız ve kötü niyetli olduğu anlaşılırsa, talebi üzerine, borçlunun dava sebebi ile uğradığı zararın alacaklıdan tahsiline karar verilir. Takdir edilecek zarar, haksızlığı anlaşılan takip konusu alacağın yüzde yirmisinden aşağı olamaz. Buna göre, kötü niyet tazminatına hükmedilebilmesi için, alacaklının takibinde haksız ve kötü niyetli olması gerekmektedir.
Somut olayda, alacaklının takibinde haksız olduğu kabul edilmiş ise de takip talebinde kötü niyetli olduğu ispat edilememiştir. Mahkemece davacının kötü niyet tazminatı isteminin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde bu konudaki istemin kabulüne karar verilmesi doğru değildir. Ancak, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden; hükmün, HUMK"nun 438/7, C2 hükmü ve 6100 sayılı HMK 370/2 ek 3/1 maddesi gereğince düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Açıklanan nedenlerle hükmün 2. fıkrasında yer alan "İİK 72/5 maddesi gereğince 1.637,69 TL kötü niyet tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine" kısmının metinden çıkarılmak suretiyle düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 18/02/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi